Samen met zijn coach Ralph Mouchbahani kwam onze merkambassadeur Ali Lacin met veel plezier naar de Teufel flagshipstore in Berlijn om in een ontspannen sfeertje te vertellen over zijn mooie momenten tijdens de Paralympics in Tokio. Natuurlijk bracht hij ook zijn bronzen medaille op de 200m mee. Wat de Europese recordhouder verspringen nog te vertellen had, lees je hier in ons Teufel Magazine.
Een droom wordt werkelijkheid
Teufel Magazine: Leuk dat je naar de Teufel store bent gekomen en nog eens tijd had voor een interview. Het is een grote eer om deze nogal zware bronzen medaille vast te mogen houden. Echt indrukwekkend. Nogmaals gefeliciteerd. Wat ging er door je hoofd toen je besefte dat je brons won op de 200 meter?
Ali: Dat was natuurlijk een ongelooflijk moment waar ik zo lang naar toe hebt gewerkt. Het is nog gekker dat de droom van een medaille meteen bij mijn eerste deelname is uitgekomen. Zeker nadat ik door een gebroken arm niet zoals gewoonlijk kon trainen en mijn coach Ralph er niet bij kon zijn.
Teufel Magazine: Hoe erg was het om je coach te missen in Tokio?
Ali: Heel erg. Ralph is natuurlijk een zeer ervaren coach die ook het Zwitsers Olympische team heeft gecoacht. Hij weet precies hoe hij me moet verbeteren en steunt me ook met extra motivatie. In Tokio zelf, werd ik gecoacht door de trainer van het Duitse nationale team.
Teufel Magazine: Ik weet zeker dat je smartphone “ontplofte” na de wedstrijd, wie feliciteerde je allemaal?
Ali: Natuurlijk had ik voor de wedstrijden mijn telefoon op vliegtuigmodus gezet om me zo goed mogelijk te concentreren. Toen ik terug was in het Paralympisch dorp, ben ik eigenlijk de hele nacht wakker gebleven om alle felicitaties te lezen en te beantwoorden die elke minuut binnenkwamen. Pas toen het weer nacht werd in Europa, kon ik gaan slapen, en dat was vroeg in de ochtend vanwege het tijdsverschil.
Dat was puur kippenvel
Teufel Magazine: Hoe heb je persoonlijk de wedstrijden in Tokio ervaren? Wat was je meest emotionele moment?
Ali: Dat was het moment waarop ik voor het eerst het Olympisch Stadion in Tokio binnenkwam voor de training en met mijn hand de baan aanraakte waar ik mijn wedstrijd zou lopen. Puur kippenvel!
Wereldrecordhouder (voor even)
Teufel Magazine: Wat was je meest opvallende ervaring in Japan?
Ali: Ik heb ook meegedaan aan het verspringen. Ik was als eerste aan de beurt en kon na de eerste poging mijn ogen niet geloven toen ik op het display las: Wereldrecord! Het merkwaardige was dat het wereldrecord daarna nog tweemaal werd verbroken. Met mijn sprong, waren er in totaal 3 wereldrecords. Aangezien het verspringen uit twee klassen bestaat (dubbele en eenzijdige transfemoraal geamputeerden), werd ik ondanks het wereldrecord vijfde, maar ik ben nu gelukkig houder van het Europees record.
Teufel Magazine: Wat was volgens jou de reden voor deze records in overvloed?
Ali: Ik denk dat het kwam door de speciale piste in Tokio, het zogenaamde Mondo oppervlak. In tegenstelling tot het wijd verspreide tartan, is dit oppervlak tamelijk elastisch en veert het enigszins terug, zodat verre sprongen mogelijk zijn. Zo’n piste is ook te vinden in het Olympisch Stadion van Berlijn.
Playlist: Ali’s Top 10 voor maximale motivatie
Teufel Magazine: Wil je jouw Tokio playlist met onze lezers delen??
Ali: Tuurlijk. Met plezier!
Teufel Magazine: Je kreeg audio equipment van ons. Welke ervaring heb je ermee opgedaan?
Ali: Allereerst, complimenten voor de prestaties van de batterij. Ik denk niet dat ik de batterijen een keer heb moeten opladen, ondanks veelvuldig gebruik. Wat ik zou willen is meer bereik, want als ik train, heb ik mijn mobiele telefoon niet bij me. Op het rechte stuk achteraan in het stadion had ik geen signaal, maar dat is meer te wijten aan beperkingen in het bereik van bluetooth in het algemeen. Misschien kun je daar iets voor ontwikkelen (knipoog).
Kobe, Birmingham & Parijs in het vizier
Teufel Magazine: Wat zijn je plannen voor de toekomst? Ben je Parijs al aan het voorbereiden?
Ali: Na de Paralympics werd ik uitgenodigd voor de ISTAF in Berlijn en nam ik daar deel aan een demonstratiewedstrijd. Dat was ook een hoogtepunt, om mezelf te presenteren in mijn geboortestad.
Het volgende grote doel is Parijs, dat al over drie jaar begint. Ik heb veel energie meegenomen uit mijn eerste deelname in Tokio en nu weet ik waar ik nog kan verbeteren, zodat ik misschien nog een paar treden hoger kan komen.
Maar eerst de wereldkampioenschappen 2022 in Kobe Japan, dan de Europese kampioenschappen 2023 in Birmingham UK en tussendoor nog een heleboel internationale kwalificatiewedstrijden.
